Otobuslerin Arkasi..

Hic sevmem Otobuslerin Arkasini..Elimde olmadan gozlerme yas dolar, hickirmamak icin kendimi zor tutarim ne zaman bir hareket eden otubus gorsem. Hani park halinde olan bir otubus ilk hareket ederken arkasi calkalanir gibi bir sallanir ya..O manzara, ah o sallanis..Neden bu kadar acikli gelir bana..Sebebini farkedemedigim bir huzun duyarim..Halbuki ben bunu defalarca goruyorum gun icinde..Otobus duraklarinda, yollarda..Neden alisamiyorum ben buna? Fatih universitesine ilk basladigim gun farkettim neden bukadar aci duydugumu otobuslerin arkalarina bakmaktan..Elliden fazla otobus vardi servis alaninda ogrencileri evlerine tasiyan..Butun ogrenciler binince hepsi ayni anda hareket ettiler arka arkaya cikmaya basladilar kampusun bahcesinden, hepsi tis tis sallana sallana hareket etmeye baslayip sonra buluyorlardi yollarini..Mutlu olmam gereken bir anda fiskiri verdi gozyaslarim gozumden, gozumun onunden filim seridi gibi geciverdi cocuklugum ve otobusun manasi zihnimde..Cozuverdim saniyeler icinde otobuslerin bende biraktigi bu etkinin sebebini..
Dedem, Sedat dedem..Otobus soforuydu..Otobusu getirir annanemlerin evinin onune park ederdi..Dedem uyuyunca bizim en buyuk zevkimizde otobusun icine girip evcilik oynamakti. Koltuklar, perdeler,izmarit kullukleri, kalkip inen koltuk kollari,koridor, koltuklarin arkalarinda icine birsey koymaya yarayan fileler, yine koltuklarin kenarlarindaki cop bidonlari, arkada yedek sofor icin yatak, muavin koltugu, basamaklar, tis diye acilan kapilar, dev direksiyon, vites cubugu, arkda pilastik posetlere doldurulmus igrenc kokan sularin oldugu kutu..Dedem, hersey dedem kokardi..Teyzemin oglu Omer sofor olurdu, kiz kardesim Sedayla bende evcilik kurardik arkada..Omer'in kardesi Ozer'le benim en kucuk kiz kardesim Zeynep bebektiler daha..Biz ayrilmaz besli, unutulmaz, hic usanmadigimiz, hep cok zevk aldigimiz evcilik oyunlarimizi oynardik oynardik..Sonra dedemin yola gitme vakti gelirdi, indirirdi bizi otobusten, sarilir opusur ayrilirdik.Dedem calistirirdi otobusu, arkasini calkalayarak yola koyulurdu, el sallardik otobusun arkasindan..Dayilarim universite tatile girince eve gelirlerdi, sonra biterdi tatil, gitme zamani gelirdi Ankara'ya..Biz yine el sallardik terminale gidip otobusun arkasindan..Sonra teyzemler Mersin'e tasindilar..Her yaz bitimi, her tatil bitimi, hep el salladik tis tis diye sallanarak arkasini sallayan otobuslerin arkasindan..Annanemin aglamaktan minnacik olmus,kan kirmizi gozleri, birbirinden hic kopmak istemeyen simsiki sarilan govdelerin icinde kaybolan biz cocuklarin cirpinisi..Herkes koltuklarina yerlesince hareket eden otobuslerin arkasinda kalan bizlerin deli gibi el sallarken bir taraftanda otobusun sallanan arkasini seyredislerimiz..Biz hep el salladik otobuslere..Hep arkadan seyrettik otobusleri..Iste buydu sebep neden gozlerime yas hucum etmesinin, her gordugumde hareket eden bir otobusu..