ÜÇÜNCÜ MEVSİMDEYİMEsen yelle geliyor, güz gülünün kokusu
Sarı renklerde gizli, hüznün ıslak dokusu
Rüzgârların ıslığı, yürekteki yeisler
Kuru dalda yaprağın, haylaz yelden korkusu
Her yaprağın dökümü, gönül hüznümü besler
Eylülün nisanlara, göz kırpması bu hisler.
Yaz ısısı kayboldu, ürpertiyle uyandım
Ayrılık telâşından, gittim yâre dayandım
Çözülmedim tıkandım, sarmallı sualimde
Üçüncü mevsimdeyim, sonuna geldim sandım
Hıçkırık çizim yaptı, sulugöz tuvalimde...
Sarı sıcak rengimle, telaş var her halimde...
Başımda kavak yeli, tıpkı gençlik izleri
Sarı yaprağa düştü gönlümüzün gizleri
Bir hayatın tamamı dört mevsimlik hikâye
Nereye kadar gider bu yorgunun dizleri?
Dört mevsimlik ömrümüz, Rab elinden sermaye
Son nefeste son heves, gönlümde yüklü gaye.
Geçen mevsime inat, güç eksilten halinden
Her nefes bir armağan, yüce kudret elinden
Mecburi istikamet, başka çıkış yolu yok
Heybem insanlık dolsun, sevgilerin selinden
Esen yelin önünde nefsim aç, bazen de tok
Madem ki gidiyorsun, bari güller gibi kok!
Asuman SOYDAN ATASAYAR
No comments:
Post a Comment