Bile bile lades dedigim, cokta pisman olmadigim ama kaygili oldugum bir hayat cizgisini coktan atlayip, derenin oteki ucuna atladim..Bu yolu kendim cizdim (mi ?). Yoksa kader denilen o sey beni de mi buldu bilmiyorum. Iki yol vardi benim icin. Annelik yada okumak, dolayisiyla da iyi bir meslek, kariyer, para..Ikisini bir arada elde edemezdim.. (sebep : bir koltukta iki karpuz tasiyabilen yetenekli sinifa dahil degilim malesef ). Birini secmem gerekiyordu. Ben birinciyi tercih ettim. (sebebin tembelligim olup olmadigini bilmiyorum.) . Annelikte cok yorucu bir meslek, sorumlulugu ve fedakarligi cok fazla olan birsey ama toplumda kariyer olarak adlandirilimiyor. Para getirmedigi gibi para gerektiriyor. Birine bagimli olmak zorunlulugu var. O kiside koca..Benim kocam bu konuda pek mutlu degil..Calismami cok istemesine ragmen, dedim ya bir koltukta iki karpuz tasimayi bir turlu beceremedim. Okumak, calismak ve ev kadinligi nin ucunude bende olmasini isteyen kocami memnun edemedim ve bir secim yaptim. Yaptigim secim onun en son sikkiydi, cocuk dogurmak haricinde..Bu hayat tarzi sahsi olarak beni cok mutlu etsede cevremde kileri mutlu edememek beni kaygilandiriyor..Aslinda o kaygilandigim sey benim kendi gelecegim oluyor..Kendi gelecegimi kendi ellerimle yirtip atmisim gibi hissediyorum cogu zaman..
Hani ayse var ya hep gelecege umutla bakan, hic kaygisi olmayan polyana tipli..Yok artik..Surekli bir gelecek korkusu icindeyim..Ve bu korkular yiyip bitirecek beni birgun..
Disarda cok tatli bir yagmur var, Eda uyuyor, gece yarisini coktan gecti, uykulu olmama ragmen bunu cok yazmak istiyorum..Burda gunluk tutmayi tasarliyorum..Yazdiklarima belli bir konu belirlemeyecegim, O zaman cok kisitlaniyorum..Bazen kopyala yapistirla tatli beni etkileyen siirler bile koyarim, kendi gunlugume yazdigim gibi..Sonra bakarsin cok takipcisi olan bir gunluk yazar olurum..Ve o zaman yazmayi birakirim..Yani bu birakma isini bir prensip olarak degilde kendimi cok iyi tanidigim icin birakirim. Simdiye kadar hayatimda, ne pahasina olursa olsun, birseyi istemiyorsam asala onu kendimi zorlayarak yapamiyorum. Simdiye kadar bunun sebebinin hirsli olmadigim oldugunu saniyordum. Ama simdi tahammul seviyemin cok dusuk oldugunu zannediyorum. Sebeb o olsa gerek. Yoksa bende herkes kadar cok istedigim bir suru seyden bir kalemde vazgectim, hatta belki gelecegimden..
Hep derim ben kendi kendime..Hep bir adanmis hayat yasiyorum. Daima hayatimin bir omrunde hayatimi birilerine adayarak yasiyorum. O garib bencilligim icinde..
Simdi yaziyorum ya, kendimi tanitma yazisini daha sonra hazirlayacagim..
Simdilik bu kadar hayal yeterli olsa gerek..
Bulutlara sonra cikariz..
No comments:
Post a Comment