Eda bugun bes aylik..

15/02/10
Eda bugun tam tamina bes aylik..Bes aylik bir anne olarak yaziyorum bugun..
Hamileligim boyunca her ne kadar dogum yaptiktan sonraki hayatimin cok farkli bir surec olacagini dusunmus olsamda hatta bunun icin hazirliklar yapip, bu tecrubeyi yasayanlarin sayisiz yazilarini kitaplarini okusamda, hic birsey kendi yasadiklarimla bir olmadi..Ani telaslarim, endiselerim oldu..Artik hic birseyden geri donemezdim..Surekli sorumlulugunu aldigim bir bebegim vardi ve o kollarini acmis, gozlerimin icine bakarak, bu hayatta en az 15 yil sadece ve sadece bana ihtiyaci oldugunu soyluyordu..Gece uykulari, aglama krizleri, gaz sancilari bu sorumluluk duygusunun yaninda hic kaliyordu..Onun taze yogrulmus bir hamur gibi onume sunulmus psikolojisi benim ellerimdeydi artik..Onu yogurmam, elimden gelenin en iyisiyle sekillendirmem, pisirmem ve topluma sunmam gerekiyordu..Her attigim adimi bilerek atmam, daha bilincli ola bilmek icin daha cok okumam, hep o sorumlulugun altinda ezilmemek, daha az pisman olmak icin yaptiklarindan, simdiden hazirlik yapmam gerekiyordu..Helede insan beyninin %75'inin ilk bir yasina kadar olustugunu bilmekte o ilk yilin ne kadar onemli oldugunu ortaya koyuyordu benim icin..
Bunlarin hepsinin ustune, ne yapabilirim sorusuna bir cevap verdim kendime..Daha dogrusu bir yol cizdim..Bir cocugu en guzel duygularla suslemenin en guzel yolu ona doyasiya sevgi vermekti..Sarilmak, sarilmak opmek, koklamak, konusmak, iletisim kurmak, konusurken gozlerinin icine bakmak, onu kale aldigini gostermek icin..
Umarim bunlari dogru birsekilde yapabilirim..