Zor, zor...

Bazen kendimi bir çıkmazda hissediyorum. Eray'ın büyümesini dört gözle bekliyorum. Doğum gününe dört gün kala, son bir yılımın muhasebesini yapıyorum. Bol bol bunalma, iç sıkıntıları, kendini bir çıkmazda hissetme, depresyon, yorgunluk,uykusuzluk, sinir, sitres. Bütün bunların üstüne sallanmayı çok seven bir bebek, sürekli ilgi bekleyen naz küpü bir abla, bitmek bilmeyen ev işleri ve senden sürekli yemek bekleyen üç boğaz. Duş almaya bile vakit bulamayan, darma duman saçla dolaşan, ütülü kıyafete hasret kalan, aylarca hiç makyaj yapmayan salla pati bir kadın düşünün. Aynı zamanda sabır gücüm öyle zayıf ki hiç bir detaya tahammülüm yok. Bu sebeple evde ki bütün süseşyalarını topladım, evi en sade hale dönüştürdüm. 

Bahçeli bol güneş alan ferah bir eve taşınmak istiyorum. İyi bir mahallede, çocukları okula iç rahatlığıyla götürebileceğim bir yerde. 

Hep diyorum kadin olmak zor diye. Anne olmak daha zor. İkinci çocuk daha da zor.